Genade

aarde op zeil

Voor een opdracht van de Rietveld moesten wij een werk maken voor iemand anders. Ik koos de buurvrouw van mijn ouders, die jarenlang ook mijn buurvrouw is geweest. Zij was een vrouw in de tachtig die Wijn heet. Ze was zwaar gereformeerd opgevoed en was bijna nooit buiten haar dorpje geweest. Vooral door haar schijnbaar starre kijk op de wereld dacht ik dat het een interessant project zou opleveren als ik zou proberen om haar mijn kijk op de wereld te laten zien.
Door vele bezoeken en diepe gesprekken over het leven en religie leerde ik mijn oude buurvrouw goed kennen. Ik bleek een heel verkeerd beeld van haar te hebben. Op tachtigjarige leeftijd durfde zij haar gehele opvoeding in twijfel te trekken en haar godsdienst te bekritiseren. In plaats van star te zijn, bleek deze dame een verbluffend heldere kijk te hebben op haar leven en haarzelf. Ik hoefde de wereld niet aan haar te laten zien; zij liet eerder de wereld zien aan mij. Ik besloot dat ik Wijn van den Berg wilde laten zien aan de wereld. Wijn had haar levensfilosofie die parallel staat aan de kern van haar geloof, krachtig samengevat in één zin; “leven van gegeven genade”.
Ik heb het woord “genade”, dat op verschillende manieren te verbinden valt met Wijn, in de tuin voor haar huisje geschreven. In gigantische letters van aarde op doorzichtig, maar door het zonlicht wit reflecterend zeil. Het 25 meter lange woord was groot genoeg om het vanuit een vliegtuig te kunnen zien. Het project opende niet Wijns, maar mijn ogen en mijn buurvrouw vond het prachtig.